2_ پیوند غضروف استخوان از خود بیمار (موزاییک پلاستی)

این تکنیک شامل انتقال بافت غضروفی سالم که اتوگرافت نام دارد، از یک قسمت از مفصل زانو به ناحیه آسیب دیده است. این گرافت به صورت تکه ای از غضروف و استخوان زیرین و معمولاً از ناحیه ای که حداقل وزن را تحمل می کند برداشت می شود. ممکن است این گرافت به صورت یک واحدی یا چند واحدی منتقل شود. معمولاً این روش با استفاده از جراحی باز (سنتی) انجام می شود، اما گاهی اوقات می توان آن را به صورت آرتروسکوپی نیز انجام داد.

3_ پیوند غضروف استخوان از فرد دیگر یا آلوگرافت

چنانچه نقص غضروفی آنقدر بزرگ باشد که امکان ترمیم آن با اتوگرافت وجود نداشته باشد، ممکن است نیاز به پیوند غضروف-استخوان از فرد دیگر باشد. بدین منظور، غضروف از یک جسد گرفته شده، استریل می شود و برای کاشت آماده می گردد. می توان این گرافت را به گونه ای شکل داد که دقیقاً با شکل نقص غضروف بیمار مطابقت داشته باشد. این فرایند با یک جراحی باز (سنتی) انجام می شود.

4_ پیوند مینیسک

این روش به بیمارانی توصیه می شود که قسمت زیادی از منیسک خود را از دست داده اند یا آن را برداشته اند. منیسک، ساختاری بالشتک مانند در زانو است که موجب ثبات مفصل زانو می شود. پیوند منیسک از جسد، این مزایا را به زانو باز می گرداند. جراح می تواند از طریق یک برش کوچک، به روش آرتروسکوپی، منیسک را به زانوی بیمار پیوند بزند.