برای بیمارانی که به وسیله روش‌های محافظه کارانه، درمان نمی‌شوند و یا با بازگشت علائم مواجه می شوند، درمان جراحی تجویز می شود. جراحی ناویکولار فرعی، نیازمند برداشتن استخوان فرعی و چسباندن تاندون تیبیالیس پوستریور به ناویکولار است. گاهی اوقات این عمل جراحی، تنها عمل مورد نیاز است. البته، اگر مشکلات دیگری مثل صافی کف پا نیز وجود داشته باشد، نیاز به عمل اضافه هم هست.

به طور خلاصه، ناویکولارفرعی یک مشکل رایج و معمولاً بدون علائم می باشد. گاهی اوقات، درمان بدون جراحی، موفقیت آمیز است. بیماران معمولاً در برابر درمان های مراقبتی یا جراحی، پاسخ دهی خوبی دارند. ورزشکاران می توانند پس از از بین رفتن علائم، یا گذراندن دوران نقاهت بعد از جراحی، ورزش را از سر بگیرند.

درمان غیر جراحی ناویکولار فرعی

۱. فیزیوتراپی

اگر استخوان ناویکولار فرعی، مشکل ساز شود، ممکن است فیزیوتراپی تجویز شود.

این روش شامل استفاده از روش های درمانی برای تسکین درد، افزایش قدرت و ثبات پا است. استخوان ناویکولار فرعی، اغلب سبب اختلال در عملکرد تاندون تیبیالیس پوستریور و صافی کف پا، و در برخی از موارد آرتروز می شود.

• برای حمایت از قوس پا و وارد کردن فشار کمتر به آن، باید از کفش و کفی هایی استفاده شود که قسمت میانی داخلی آن، کاملاً پر شده باشد.
• تمرینات قدرتی برای عضله ی تیبیالیس پوستریور.
• تقویت عضلات اصلی پا و عضلات لگن
• اصلاح فعالیت ها در مراحل اولیه، مانند محدود کردن یا متوقف کردن هرگونه فعالیت شدید که ممکن است باعث آسیب دیدن استخوان ناویکولارفرعی شود.

۲. دارو درمانی

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی خوراکی (NSAID) مانند ایبوپروفن ممکن است تجویز شود.