استخوان ها ظرفیت چشم گیری در التیام یافتن دارند. هر چه شدت آسیب بیشتر باشد دوره بهبودی طولانی تر می شود. پس از جراحی، پا به مدت ۲ تا ۸ هفته در گچ یا آتل قرار داده می شود. این مدت به شدت آسیب و روند پیشرفت بهبودی بستگی دارد. پزشک جهت کسب اطمینان از قرار گیری قطعات در جای خود و بهبودی مناسب استخوان انجام تصویر برداری سریال  با اشعه ایکس را تجویز می کند.

رفع درد مچ پا

پس از جراحی، فرد مقداری درد را تجربه خواهد کرد. این درد بخشی طبیعی از فرایند التیام است. پزشک و پرستاران برای کاهش درد بیمار تلاش می کنند تا بیمار بتواند سریع تر از جراحی بهبود یابد. همچنین دارو هایی نیز برای تسکین موقت درد برای بیمار تجویز می شوند. انواع بسیاری از دارو ها به مدیریت درد کمک کرده که از جمله آن ها می توان به مخدر ها، دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و بی حس کننده های موضعی اشاره کرد. پزشک می تواند از ترکیب این دارو ها برای بهبود تسکین درد و به حداقل رساندن نیاز به دارو های مخدر استفاده کند.

این دارو ها تنها باید با تجویز پزشک مصرف شوند. افراد باید به محض بهبود درد مصرف این دارو ها را قطع کنند. در صورت عدم بهبود درد با گذشت چندین روز از جراحی باید با پزشک خود مشورت کرد.

حرکت زود هنگام

بسیاری از پزشکان در صورت کاهش درد بیمار، حرکت دادن زود هنگام پا و مچ آن را در دوره بهبودی توصیه می کنند. بیمارانی که تحت جراحی قرار گرفته اند، به محض التیام یافتن زخم ها باید شروع به حرکت دادن ناحیه درمان کنند. همچنین، بیمارانی که با روش های غیر جراحی درمان شده اند پس از برداشته شدن قالب گچی باید برای بازیابی محدوده حرکتی در پا و مچ آن تلاش کنند.

فیزیوتراپی

انجام تمرینات خاص فیزیوتراپی می تواند به بهبود محدوده حرکتی در پا و مچ آن و همچنین تقویت عضلات حمایت کننده این نواحی کمک کند.

تحمل درد

پس از شروع راه رفتن، امکان دارد بیمار به استفاده از عصا، چوب زیر بغل یا کفش های مخصوص نیاز داشته باشد. افراد تا ۲ الی ۳ ماه قادر نخواهند بود که وزن خود را بر روی پای مبتلا قرار دهند. در صورتی که بیمار زود تر از زمان مناسب وزن بیش از حدی را بر پای خود قرار دهد، قطعات استخوانی از جای خود خارج می شوند. باید با دقت فراوان از دستورات جراح پیروی کرد. همگام با بهبود شکستگی و کاهش درد می توان وزن بیشتری را با پای خود تحمل کرد.