ناهنجاری کف پایِ صافِ اکتسابی در بزرگسالان (AAFD) به معنای از بین رفتن قوس کف پا می باشد. جراحی کف پای صاف اغلب از طریق چندین رویکرد، استخوان ها، رباط ها و تاندون های پشتیبانی کننده از قوس کف پا را مورد هدف قرار می دهد و هدف آن بهبود تراز و توزیع طبیعی فشار کف پا در حین ایستادن و پیاده روی می باشد. این جراحی همچنین درد را کاهش می دهد و توانایی حرکت را بهبود می بخشد.
تشخیص صافی کف پا برای جراحی
بیماران مبتلا به کف پای صافِ دردناک، به طور مکرر دچار درد در کف یا مچ پا و مشکل در انجام فعالیت های روزانه می شوند. جراح ارتوپد باید کف پا را از طریق سوابق پزشکی، معاینه ی فیزیکی و تصاویر رادیولوژی به طور کامل بررسی کند. در ابتدا باید درمان های غیرجراحی مانند استراحت، بی حرکتی، کفی طبی، بریس و فیزیوتراپی امتحان شوند. اگر این روش ها ناموفق باشند، سپس پزشک ممکن است جراحی را در نظر بگیرد. بیمارانی که دیابت دارند یا استروئید های خوراکی مصرف می کنند، برای تعیین ایمنی جراحی باید توسط پزشک بررسی شوند.
بیمارانی که اضافه وزن دارند یا سیگار می کشند، بیشتر در معرض مشکلات لخته شدن خون و زخم قرار دارند. ریکاوری کامل از جراحی کف پای صاف می تواند تا یک سال طول بکشد و بیمارانی که قادر به تکمیل این فرایند نیستند و یا تمایلی به انجام آن ندارند، نباید این جراحی را انجام دهند.
درمان صافی کف پا با جراحی
جراحی کف پای صاف را می توان تحت بیهوشی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام داد. در بیهوشی موضعی، کف و مچ پا با بلوک عصبی یا نخاعی، بی حس می شوند و در بیهوشی عمومی ممکن است به یک لوله ی تنفسی نیاز باشد. بلوک عصبی اغلب پشت زانو انجام می شود تا درد بعد از جراحی را کاهش دهد. درمان جراحی جامع برای مشکل کف پای صاف اکتسابی در بزرگسالان معمولاً شامل ترکیبی از چند رویکرد می شود. جراح ارتوپد، براساس ناهنجاری بیمار و اولویت های خود، یک برنامه ی درمانی را طراحی می کند.
کشش تاندون آشیل
در مشکل کف پای صاف، تاندون آشیل سفت و منقبض می شود. تقریباً هر رویکرد جراحی برای درمان کف پای صاف شامل نوعی کشش تاندون آشیل می شود. این رویکردها انواع مختلفی دارند که هرکدام مزایای متفاوتی دارند و رایج ترین انواع آنها عقب بردن عضله ی گاستروکنمیوس و افزایش طول تاندون آشیل از راه پوست یا برش سه گانه می باشد.
جراحی برش استخوان پاشنه ی پا
در این رویکرد، استخوان پاشنه بریده می شود تا به جای صحیح خود در زیر پا برگردد. سپس استخوان با پیچ، منگنه یا صفحه در جای خود قرار می گیرد.
جراحی انتقال تاندون یا تاندون ترانسفر
معمولاً تاندون خم کننده ی عمقی انگشت که انگشت پای شما را خم می کند، برای کمک به برگشتن بخشی از قدرت تاندون تیبیال خلفی منتقل می شود. این تاندون در پا بریده می شود و به استخوان ناویکولار منتقل می شود. اگر تاندون تیبیال خلفی به شدت آسیب دیده باشد، جراح ممکن است تمام آن را خارج کند. گاهی اوقات، انتقال تاندون یا تاندون ترنسفر به خارج از پا نیز انجام می شود تا به تراز مجدد نیروهای وارد شده به پا کمک کند.
ترمیم رباط
رباط فنری و رباط دلتوئید، دو رباطی هستند که به تراز صحیح کف و مچ پا کمک می کنند. در بیمارانی با بیماری شدید کف پای صاف، یک یا هر دو رباط ممکن است پاره شوند. در برخی از موارد، جراح شما ممکن است ترمیم یا بازسازی مجدد یک یا هردو رباط را توصیه کند.
افزایش طول ستون جانبی
در این رویکرد، استخوان پاشنه در قسمت خارجی کف پا بریده می شود و طول آن افزایش داده می شود تا به اصلاح ناهنجاری کف پا کمک کند. این کار معمولاً با قرار دادن یک استخوان پیوندی یا یک گوه ی فلزی به استخوان بریده شده انجام می شود تا طول آن افزایش پیدا کند. اغلب اوقات، از پیچ یا صفحه استفاده می شود تا استخوان ها در حین بهبودی در جای خود ثابت باقی بمانند.
استئوتومی پنبه ای (استخوان میخی میانی)
در این رویکرد، استخوان میخی میانی از طریق برشی در بالای کف پا، بریده می شود. باز کردن استخوان بریده شده با یک استخوان یا گوه فلزی به بازسازی قوس کف پا کمک می کند.
جراحی فیوژن قسمت میانی کف پا
برخی از بیماران مبتلا به آرتروز و یا ناهجاری قسمت میانی کف پا ممکن است به عمل فیوژن قسمت میانی کف پا نیاز داشته باشند. این جراحی ممکن است برای بازیابی قوس کف پا نیز مفید باشد.
جراحی فیوژن مفصل زیر قاپی
این رویکرد برای ناهنجاری های شدیدتر انجام می شود. استخوان های تالوس و کالکانئوس (پاشنه ی پا) به هم دیگر پیوند زده می شوند و جراح می تواند بخش زیادی از ناهنجاری را اصلاح کند.
آرترودز یا خشک کردن مفصل دوگانه یا سه گانه
این رویکرد برای شدیدترین ناهنجاری ها یا افراد مبتلا به آرتروز انجام می شود. در آرترودز سه گانه، سه مفصل به یکدیگر جوش داده می شوند: مفصل زیر قاپی، مفصل قاپی پاشنه ای و مفصل پاشنه ای تاسی. اغلب اوقات، فقط مفصل زیرقاپی و قاپی پاشنه ای به یکدیگر پیوند زده می شوند (آرترودز دوگانه). پا بعد از این جراحی سفت خواهد شد، اما معمولاً درد و تراز پا بهبود می یابند و پا برای راه رفتن احساس پایداری بیشتری پیدا می کند.
ریکاوری
بیماران ممکن است روز جراحی به خانه بروند و یا لازم باشد یک شب در بیمارستان بمانند. پای بیمار در آتل یا گچ قرار داده می شود و باید در طول دو هفته ی اول بالا نگه داشته شود. سپس، بخیه ها کشیده می شوند و از یک گچ جدید یا چکمه متحرک استفاده می شود. لازم به ذکر است که به مدت ۶ تا ۸ هفته بعد از جراحی، بیماران نباید هیچ وزنی روی پای ترمیم شده قرار دهند. در اکثر موارد، بیماران می توانند کم کم بعد از ۶ تا ۸ هفته وزن خود را روی پایشان قرار دهند و بعد از ۱۰ تا ۱۲ هفته وزن خود را کامل تحمل کنند.
برای برخی از افراد، تحمل وزن به زمان بیشتری نیاز دارد. بعد از ۱۲ هفته بیماران معمولاً می توانند کفش بپوشند. گرچه، اغلب اوقات باید از بریس استفاده کنند. ورم و ناراحتی معمولاً ماه ها بعد از جراحی طول می کشد و ریکاوری کامل ۱ تا ۲ سال زمان می برد.
خطرات و عوارض
تمام جراحی ها، عوارض های احتمالی دارند که از میان آنها می توان به خطرات مربوط به بیهوشی، عفونت، آسیب به عصب ها و رگ های خونی، خونریزی و یا لخته های خونی اشاره کرد. عوارض بعد از جراحی کف پای صاف ممکن است شامل شکستگی زخم یا بهبودی ناقص استخوان ها شوند. اغلب می توان با توانبخشی و مراقبت های صحیح از زخم از این عوارض پیشگیری کرد. گاهی اوقات بیماران ممکن است به دلیل ابزارهای برجسته مقداری ناراحتی را تجربه کنند. در این صورت، می توان این ابزارها را خارج کرد. به طور کلی میزان عوارض برای جراحی کف پای صاف، کم می باشد.
سؤالات رایج در مورد جراحی کف پای صاف
آیا ترمیم جراحی کف پای صاف می تواند ظاهر کف پا را بهبود بخشد؟
هدف اولیه ی جراحی ترمیمی کف پای صاف، کاهش درد و بازیابی عملکرد می باشد. با اینکه جراحی به احتمال زیاد ظاهر کف پا را بهبود می بخشد، اما هدف اولیه ی درمان نیست.
بعد از جراحی کف پای صاف، چه فعالیت هایی را می توانم انجام دهم؟
بسیاری از بیماران با ترمیم و توانبخشی صحیح می توانند به سبک زندگی فعال خود برگردند و فعالیت هایی مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و حتی گلف را به راحتی انجام دهند. گرچه، احتمال کمتری وجود دارد که این بیماران بتوانند در فعالیت های سخت تری که به دویدن و پرش نیاز دارند، شرکت کنند.
